Marionetki

Dunst

Marionetki, czyli innymi słowy bohaterowie opowiadania.

Anneliese
Jest jak półprzezroczysty błękit nieba, który niczym mgła opada niezauważalnie na ziemię, odbijając się w świetle blednącej gwiazdy. Jak delikatny podmuch wiatru, który porusza liśćmi i jak cisza, w której odbija się rytm twojego serca. Jest nicością. Jest tym, co kształtują twoje niepowstałe jeszcze myśli.

Tom Kaulitz
Złudzenie wiecznego casanovy, kreowane jedynie po to, by zagłuszyć niejasne uczucie pustki. Płynne słowa pozbawione jakiegokolwiek wyrazu. Myśli bez znaczenia. Miłość bez miłości. Pułapka na tyle wygodna, że nie ma zamiaru choć próbować się z niej uwolnić. A kiedy pojawia się szansa... nie wie, czy potrafi jeszcze walczyć.

Pozostali bohaterowie zostaną zaktualizowani w trakcie rozwijania się fabuły.

JustIneTee

Kur*a.
I to jest właśnie to, czego Wam teraz cholernie zazdroszczę. Ta niesamowita zdolność i lekkość składania słów. Nawet w kilku zdaniowych opisach bohaterów. Niby nic, a wychodzi coś tak pięknego.

Ja już tak niestety nie potrafię.

Dunst

Myślę, że właśnie chodzi o to, że jest tylko kilka zdań. Gdyby było więcej, efekt byłby gorszy. I sądzę, że każdy tak potrafi. Nie wtedy, kiedy chce, lecz wtedy, kiedy podyktuje mu to serce. Te zdania napisałam już jakiś czas temu i... trzymałam je. Bo niektóre zdania warto po prostu trzymać, choćby wydawało się, że do niczego się nie przydadzą.

JustIneTee

Doskonale o tym wiem, też miałam taki swój dokument, w którym zapisywałam każde zdanie, które wpadło mi do głowy, a było ciekawe. Z tym, że od jakiegoś czasu, nic w nim nie zapisuję...

A co do tego, że to kilka zdań. Całkowicie się zgadzam. Inaczej byłby to przerost formy nad treścią. Wink

Dunst

Ja też w swoim nieczęsto coś dopisuję. Nie ma się co martwić, takie życie po prostu. Kiedy coś nas zainspiruje, wtedy udaje się pisać lepiej niż wtedy, gdyby piszemy po prostu dla siebie, dla własnej satysfakcji.